Μία ιστορία…χίλιες λέξεις!
Μια φορά κι έναν
καιρό ήταν ένας τεράστιος πλάτανος. Κάποια πουλιά αποφάσισαν να χτίσουν τη
φωλιά τους στα κλαδιά του. Στην αρχή η σχέση του πλάτανου με τα πουλιά ήταν
αρμονικές και η ζωή τους κυλούσε ομαλά. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, ο
πλάτανος άρχισε να γίνεται αλαζονικός. Απαγόρευε στα πουλιά να κελαηδούν
ελεύθερα, ενώ δεν τα άφηνε να απομακρύνονται από αυτόν, απειλώντας τα ότι
κινδυνεύουν κι ότι μόνο αυτός μπορούσε να τους προσφέρει ασφάλεια. Τα πουλιά με
τον καιρό άρχισαν να αισθάνονται φοβισμένα κι αδύναμα και προσπαθούσαν να
ικανοποιούν όλες τις επιθυμίες του πλάτανου από φόβο μήπως πάθουν κάτι κακό.
Μια μέρα έτυχε να
περνά από εκεί ένας νεαρός με επαναστατικές ιδέες και είδε τα πουλιά να είναι
ζαρωμένα στη φωλιά τους. Αμέσως, τα ρώτησε τι τα απασχολεί κι εκείνα
εξιστόρησαν τι συνέβαινε. Τότε ο νεαρός γέλασε και τους είπε: